Dilimizdə boramaq feili olub və “boran, tufan” mənalarını da əks etdirib. Burmaq, burulğan (burağan forması da qeydə alınıb) sözlərinin kökü bor (bur) feilidir. Hətta boru sözü də eyni kökdən yaranmış isimdir. Bağırsaq da “borusaq” (boru kimi içi boş olan) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lü... Ətraflı
1. Buruq-buruq dönərək qar və ya yağışla qarışıq əsən şiddətli külək; fırtına. Burulğan zamanı hava sütun və ya qıf formasında fırlanaraq hərəkət edir. Burulğanın di... Ətraflı
1. Burulğanlar olan; fırtınalı, coşqun. □ Burulğanlı dəniz.
2. Burulğan kimi öz oxu ətrafında fırlanan, hərəkət edən. □ Maqnit sahəsinin əsas xassə... Ətraflı
1. Buruq düşmək, buruq hala gəlmək. □ Məftil buruldu. İp buruldu.
2. Burum-burum qalxmaq, burula-burula çıxmaq.
3. Gedərkən başqa tərəfə dönmək, çe... Ətraflı
Buruq, burulmuş, buruq-buruq. □ ..Zeynəbin zərif yanaqlarına tökülmüş burulu saçlarını yad edirdi. (B.Talıblı).... Ətraflı
Əyri, dalğavarı, qıvrıla-qıvrıla. □ Burulu axan çayın qırağına zil bir qaranlıq çökmüşdü. (S.Rəhimov).... Ətraflı
1. Burula-burula çıxan (qalxan, hərəkət edən) şarşəkilli kütlə. □ Tüstü burumları. Qar burumları.
2. “Bir” sözü ilə – bir dəfə, bir kərə. □ Bir bur... Ətraflı
“Əsli və Kərəm”də “burum-burum qar gəlir” misrası var. Burum burmaq feili ilə bağlıdır. Əsməkdən əsim, burmaqdan burum və s. düzəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Burum halında. □ Qara və qorxunc tüstü burum-burum göyə dirəkləndi. (Ə.Vəliyev).... Ətraflı
1. Anatomiya. İnsan və heyvanın üzündə iybilmə və tənəffüs orqanı. □ Dik burun. Düz burun. Yastı burun. Burnun girməyən yerə başını soxma. (Atalar... Ətraflı
Qurunun sivri bucaq şəklində dənizə, gölə və ya çaya uzanmış hissəsi. B., adətən, sahil xəttində yumşaq süxurların yuyulması, yaxud hava və su axınlarının özləri ilə... Ətraflı
Bu sözün mənası mənbələrdə “qabaq” kimi açıqlanıb. Görünür, burun qab”ağa doğru çıxıntı” deməkdir, bu baxımdan bir sözü ilə qohumdur (qabaqdan gələn). Başqa (və daha inandırıcı) varianta görə, bur sözü “iyləmək” anlamını verən feil olub. Sərin qəlibi üzrə də burun sözü yaranıb. (Bəşir Əhmədov.... Ətraflı
Donuz yeri burnu ilə eşir. Bu ifadə “adamı donuza oxşatmaq”dır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
►Özünə aidiyyəti olmayan hansısa işә müdaxilә etmәk, bir işə yersiz qarışmaq, maraq göstərmək. İfadə ovçuların müxtəlifölçülü yuvalara baxması və qarşılarına çıxan bütün mağaralara baş salması və... Ətraflı
Burun-buruna gəlmək – qarşılaşmaq, üz-üzə gəlmək.... Ətraflı
Anlaşılmaz bir surətdə. □ Burunaltı danışma. De görüm, nəyin çatmır? (Mir Cəlal).... Ətraflı
Kiçik burun, yaxud bir şeyin buruna oxşayan hissəsi, çıxıntısı. □ Xoruzgülü toxumçalarının üzəri qırışıqdır və onların yuxarısında düz və ya əyilmi... Ətraflı
Yırtılmış corabın altına əlavə olaraq hörülüb tikilən hissə. □ Corabımın altı düşmüşdü, burunçarığ ördüm tix'dim.... Ətraflı
