1. Klassik ədəbiyyatda yaxşı, gözəl, xoş mənalarında işlənmişdir. □ Xub günlər.
2. Zərf kimi: yaxşı. □ Gümüş kəmər xub yaraşır belinə; Yaxası qızıl... Ətraflı
Yaxşı, gözəl, xoş; xublar – gözəllər. Könül qalxdı Bərdə sarı yeridi,
Orda bir şəhər var, adı Gəncə hey...
Gözəlləri, məhbubları, xubları
Xub batıblar mala, mülkə, gəncə hey...
... Ətraflı
Yaxşı, gözəl, xoş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ağa vəzir, mən xub sənə neylədim,
Hər nə etdim dost könüldən eylədim,
Səni o sərdara cəllad eylədim,
Can alıcı Əzrayılam, gəlmişəm.
... Ətraflı
1. Gözəllər.
2. Ara söz: yaxşı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Xublara can veribən oldu munun qurbanı,
Yoxdu bir böylə gözəl gəzsən əgər dünyanı.
(Paris nüsxəsi,... Ətraflı
Klassik ədəbiyyatda gözəllik, göyçəklik mənalarında işlənmişdir. □ Nə gözəl çəkilib qəddü qaməti; Xubluğu mahala car, bizə gəldi. (Aşıq Hüseyn).... Ətraflı