Yadlıq, özgəlik; yabançı adamın halı.... Ətraflı
1. Çöldə özbaşına bitən; vəhşi, cır. □ Yabanı bitki. Yabanı çiçək. Yabanı meyvə. Yabanı armud.
2. Əhliləşməmiş, vəhşi, yırtıcı. □ Yabanı pişik. Yab... Ətraflı
Vəhşiləşmək, yabanı hala düşmək; cırlaşmaq.... Ətraflı
1. Arıq, əldən düşmüş, yaraşıqsız at. □ Ağsaq yabı köhlən atı keçə bilməz. (Atalar sözü).
2. Vulqarizm. Məcazi mənada: arıq, sısqa, yeriyə bilməyən... Ətraflı
Arıq, əldən düşmüş, yaraşıqsız at. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Axşam tumarlayar, səhər tumarlayar, yabıya bir can yandırırdı ki, gəl görəsən. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)
*
Gördün ki, bir yabının... Ətraflı
Vulqarizm. Arıqlayıb qocalmaq, əldən düşmək.... Ətraflı
Qədim türk dövlətlərində, xüsusilə Oğuz dövlətində rütbə, ünvan. Bir çox hallarda Y. termini hökmdar titulu mənasında işlənib; məs.: oğuzlar qurduqları ilk dövlətə O... Ətraflı