1. İş heyvanı kimi istifadə edilən camışın erkəyi. □ Kəl arabası.
2. Əsasən dağlarda və meşələrdə yaşayan çöl heyvanı (bəzən “dağkəli” şəklində). □... Ətraflı
Farslar bütün heyvanların erkəyinə kəl deyirlər; erkək qoyun, keçi... belə adlanır. Bizdə mənası daralıb, yalnız camışın erkəyinə kəl deyirlər. Kələ (buğa) sözü də buradandır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Camışın erkəyi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Boy uca, kürəklər enli, süysün elədi ki, kəl süysünü kimi... Boynunun əti girdin-girdin, bığlar kəl buynuzu kimi. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)
*
Elədil... Ətraflı
Keçəl.... Ətraflı
Üzüm tənəyinin cavan zoğu. □ Buyil mevlərdə yaxşı kəl var; Böyün mevlərdən kəli kəsdim.... Ətraflı
Müxtəlif rəngli, haşiyəli, nazik qadın ipək baş örtüyü. □ Ağ kəlağayı. Kəlağayı örtmək.... Ətraflı
Kəlağayı toxuma sənəti.... Ətraflı
Başına kəlağayı örtmüş, başında kəlağayı olan. □ Kəlağayılı qız. Kəlağayılı qadın.... Ətraflı
Kəlağayı toxumaqla məşğul olan adam, usta.... Ətraflı