1. Nişanalma, nişanlama, qarovullama.
2. Sifət kimi: nişanı tuş vuran, nişanı düz vuran. □ ..Belə tuşqul atıcı mən görməmişəm, qarovullamağı da ço... Ətraflı
“Xosrov və Şirin”in tərcüməsində işlədilib. Tuş qıl kimi olub, sonra qıl şəkilçiyə çevrilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Sərrast, düz. □ O, yaman tuşqul atır.... Ətraflı
Hədəf, nişan. □ Gəlin bu daşı tuşqul qoyax, görəx' yalameynan kim vura biləjəx'.... Ətraflı
Dialektlərdə bu söz “dəqiq nişan al” mənasında işlədilir. Sözün kökü “tuş”dur (“rastlaşmaq” deməkdir), -ğur şəkilçisi ilə həmin sözdən tuşğur kəlməsi əmələ gəlib. Tuşqulla isə tuşğur kəlməsinin dəyişmiş formasıdır. Amma tuşğur feildir (müqayisə et: qışqır, hayqır və s.), bəs sondakı -la şəkilçisi... Ətraflı
Nişan almaq, nişanlamaq, tuş qarovullamaq, hədəfə yönəltmək. □ Alı tutduğu işin nəticəsini fikirləşmədən bu dəfə həmən yasavulu tuşqulladı. (M.Hüse... Ətraflı
Nişan alınmaq, nişanlanmaq, tuşlanmaq, yönəldilmək. □ ..enli kürəklərinə tuşqullanan tapançanı kaş anasının ürəyinə sıxaydılar. (Mir Cəlal).... Ətraflı
