1. Yeyilən şeyin parçalarını götürmək üçün bir neçə uzun dişi olan alət. □ Qubernator çəngəlin ucu ilə xörəyi yoxlayaraq soruşdu. (M.S.Ordubadi).
2... Ətraflı
Farsca kökü çənq (çəng) sözüdür, “pəncə”, “dırnaq” deməkdir. Dırnaqla yaralamaya çənqe (çəngi) deyirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Qarmaq, asılqan, asqı // kəsilmiş heyvanların cəmdəyini və iri ət parçalarını asmaq üçün iri qarmaq; qənarə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Müştəri qorxa-qorxa astaca içəri keçib əti çəngəldən düş... Ətraflı
Bax: çengəl. □ Paltunu çəngəldən asıf keşdıx içəri (Şəki); Paltarını çəngəldən as (İrəvan).... Ətraflı
Qoyun itinin boğazına keçirilən dişli dairəvi dəmir. □ Çəngəl dəmirdən olur, ujlarına da bir əz polat qoyulur.... Ətraflı
1. Qarmaq (Bakı, Şuşa) . □ Çəngəli gəti, quyudan vedrəni çıxardım (Şuşa); Çəngəldə ətin olsun, müştəri özü gələr (Bakı).
2. Tilov (Daşkəsən). □ Balığı çəngəlnən tutuylar.... Ətraflı
Çəngəl və bıçaqlardan ibarət yemək alətləri komplekti. □ Evdə hər cür örtüklər, qab-qacaq, çəngəl-bıçaq və sairə var idi. (Ə.Sadıq).... Ətraflı
Pəncəsi ilə tutmaq, tutub götürmək. □ Əzizim, laçın ağlar; Göydə göyərçin ağlar; Balası ölən ana; Çəngələr saçın, ağlar. (Bayatı).... Ətraflı
Əlbəyaxa vuruşmaq. □ Mən əjdahalarla çəngələşmişəm. (C.Cabbarlı).... Ətraflı
Çəngələ taxmaq, çəngələ keçirmək, çəngəllə götürmək.... Ətraflı
Çəngələ taxılmaq, çəngələ keçirilmək, çəngəllə götürülmək.... Ətraflı
