Cırınqıltı ilə, cırınq-cırınq səs çıxararaq. □ Cırınqhacırınq qablar yerə töküldü.... Ətraflı
1. Bir və ya çox yerdən cırılmış, yırtılmış, parça-parça olmuş; yırtıq. □ Cırıq paltar. Cırıq çəkmə. Cırıq örpək.
2. İsim kimi: cırılmış, sökülmüş,... Ətraflı
Tamam cırıq, hər yeri cırıq. □ Cırıq-cırıq dəftərlər.... Ətraflı
Bir şeydən, söhbətdən, zarafatdan və s.-dən tez inciyib pozulmaq, pərt olmaq, xoşlanmamaq.... Ətraflı
1. Nəsli pozulmaq, cinsi pozulmaq, pisləşmək. □ Əməksiz, insansız bir iş görmədi; Ağaclar cırlaşdı, meyvə vermədi. (M.Dilbazi).
2. Məcazi mənada: ə... Ətraflı
1. Cır ağac və ya kollar basmış yer. □ Cırlıq, kör-kötük basmış yerləri təmizləməyə girişdi. (M.İbrahimov).
2. Məcazi mənada: əvvəlki keyfiyyətini... Ətraflı
1. Kağız, parça kimi şeyləri qıraqlarından dartaraq parça-parça, doğram-doğram etmək. □ Külək getməsinə mane olub paltarını sanki cırmaq istəyirdi.... Ətraflı
Bax: caynaq.... Ətraflı
Biri qaçıb aradan çıxanda deyilir: cırdı (yəni əkildi). Bu söz cıdır kəlməsi ilə qohumdur. Mənbələrdə cıdır kəlməsi “uzaqlaşmaq”, “qaçmaq” mənasında verilib. Cırmaq da buna tam uyğun gəlir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Cırmaq atmaq, dırnağı ilə dərisini qopartmaq. □ Axı pişiyi dara qısnarsan, qayıdıb adamın üzünü cırmaqlar. (Ə.Abbasquluyev).... Ətraflı
Kökü cırmaq feilidir, -maq şəkilçisi onu məsdərə çevirib. Mənbələrdə tarma (когти, лапа), tarmaq (царапать) sözləri də mövcuddur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Bir-birinə cırmaq atmaq, bir-birini cırmaqlamaq. □ Uşaqlar cırmaqlaşdılar.... Ətraflı
