1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik-deşik alət, böyük qaşıq. □ Göyçək arvad əlində kəfkir aş süzürdü. (Ə.Vəliyev).
2... Ətraflı
Yuxarı ucu hərəkətsiz bir nöqtəyə bərkidilmiş yellənən mil, ox (divar saatlarında). □ Divar saatının kəfkiri.... Ətraflı
Fars mənşəlidir, kəf ( köpük) və qir (qerften, yəni götürmək felinin əsasıdır) sözlərindən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
