Kəfənə bürüdülmək, kəfənə tutulmaq.... Ətraflı
1. Kəfəni olan; kəfənlənmiş. □ Kəfənli meyit.
2. Boynuna kəfən salmış, kəfən geymiş. □ Arxadan sükut içərisində kəfənli zəvvarlar gəlirlər. (Ə.Məmm... Ətraflı
1. Kəfənə yarar, kəfən üçün işlədilən parça. □ Pambığın hər qozası düşmənə; Olmalı bir kəfənlik. (R.Rza).
2. Sifət kimi: kəfənə yarar, kəfən üçün i... Ətraflı
1. Kəfəni olmayan, kəfənlənməmiş. □ Kəfənsiz meyit.
2. Zərf kimi: kəfəni olmayan, kəfənlənməmiş. □ Meyiti kəfənsiz basdırmaq.... Ətraflı
Dəf etmə, rədd etmə.... Ətraflı
1. Əlin içi, əlin ayası.
2. Ovuc; ovuc dolusu.
3. Ayağın alt tərəfi.
4. Şillə, şapalaq.
5. Əl... Ətraflı
Dindarların, öz günahlarını bağışlatmaq ümidi ilə verdikləri sədəqə, tutduqları oruc və s. □ Kəffarə vermək.... Ətraflı
1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik-deşik alət, böyük qaşıq. □ Göyçək arvad əlində kəfkir aş süzürdü. (Ə.Vəliyev).
2... Ətraflı
Yuxarı ucu hərəkətsiz bir nöqtəyə bərkidilmiş yellənən mil, ox (divar saatlarında). □ Divar saatının kəfkiri.... Ətraflı
Fars mənşəlidir, kəf ( köpük) və qir (qerften, yəni götürmək felinin əsasıdır) sözlərindən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
Kəfkiri olan. □ Kəfkirli saat. Kəfkirli susəpən.... Ətraflı
Toz halında dərman. □ Kinə kəfləməsi.... Ətraflı
Qaynadılan zaman köpüklə örtülmək. □ Ət kəfləndi.... Ətraflı