dil və ğam (qəm, kədər) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmiş şəxs adıdır. Dilqəm (bax: DİL) kişi adı ürəyi qəmli, qəlbi kədərli, qüssəli olan anlamındadır.... Ətraflı
Farsca “ürəyi cəzb edən” deməkdir, ahənrubə (maqnit), kəhrubə (hərfi mənası “samanı çəkən, cəzb edən”) sözlərindəki rubə də buradandır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
1. Ürəyi cəlb edən, ürəkçəkən, xoşagələn, məftunedici. □ Gah-gah öz-özünə dilrüba bir səslə oxuyub ayaqlarını oynadırdı. (M.S.Ordubadi).
2. İsim ki... Ətraflı
1. Dili olmayan, lal. □ Dilsiz adam.
2. İsim kimi: dili olmayan, lal. □ Dilsizi çağır.
3. Məcazi mənada: səssiz, cansız. □ Sanki bütün adamlar daş... Ətraflı
1. Məcazi mənada: yazıq, fağır, aciz, müti, sakit, həlim, dinməz. □ Hər kəs dilsiz-ağızsız, bacarıqsız bir talibə zənn edirdi. (S.Hüseyn).
2. İsim... Ətraflı
1. Lallıq.
2. Məcazi mənada: yazıqlıq, fağırlıq, həlimlik, mütilik, acizlik, sakitlik.
3. Məcazi mənada: səssizlik, sükut. □ Burada hər şey dilsizl... Ətraflı
1. Klassik ədəbiyyatda ürəkyandıran, çox təsirli mənalarında işlənmişdir. □ Bir oddur eşqi-dilsuzun ki, daşlar içrə pünhandır. (M.Füzuli).
2. Klass... Ətraflı
Dil farsca “ürək”dir, suz (yandıran) isə soxtən (yandırmaq) məsdəri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)... Ətraflı
dilsuz (əslində delsuz) sözündən olub, dilimizdə bir neçə məna ifadə edir: 1. Ürək yandıran, çox təsirli; 2. Ürəyi yanan, həssas, şəfqətli (olan); 3. Qəmsiz, ürəyi sevinclə dolu, könlü şad, sevincl... Ətraflı
Klassik ədəbiyyatda ürəyi şad, könlü şad, fərəhli mənalarında işlənmişdir. □ Bir ləhzə bəzmi-yardə dilşadəm, ey könül; Aram tut, bu mətləbi biganə... Ətraflı
Klassik ədəbiyyatda: ürəyini şad etmək, sevindirmək, fərəhləndirmək.... Ətraflı
Klassik ədəbiyyatda: ürəyi şad olmaq.... Ətraflı
